Kisilik bozukluklarinin biyolojik, sosyal, psikolojik ve kültürel çok çesitli etkenlerin bir araya gelmeleri ile gelistigi düsünülmektedir. Bunlarin basinda erken çocukluk yillarindaki insanlararasi iliskiler en önemli yeri tutuyor görünmektedir. Kisilik bozukluklarinda temel sorunun kisinin kendisini ve digerlerini algilamasindaki sorunlar oldugu söylenebilir. Insan kendisine davranildigi ve hissettirildigi bir biçimde kendisini tanir ve kendi hakkindaki düsünceleri ve kendilik tasarimi olusur. Sözgelimi bagimli kisilik bozuklugu ancak, çocuguna fazla sorumluluk vermeyen, herseyi onun yerine kendisi yapan ve çocugun yerine karar veren, kendileri de bagimlilik ihtiyaçlari içinde olan annelerin çocuklarinda daha sik görülmektedir.
Tedavisi
Kisilik bozuklugu vakalarinin pek azi tedavi için basvurur. Özellikle ciddi sorunlara yol açan borderline kisilik bozuklugu ve yogun bir kisisel sikintiya yol açan çekingen kisilik bozuklugu vakalari tedavi gereksinimini daha çok duyarlarken, antisosyal kisilik bozuklugu vakalari ancak bir suç islediklerinde tedavi edilmek üzere yasal yollardan gönderilirler ya da alacaklari cezalari hafifletebilmek amaciyla kendiliklerinden basvururlar. Kisilik bozukluklarinin tedavisi oldukça uzun sürmektedir ve kisiligin tamamen yeniden yapilandirilmasi oldukça güçtür. Ancak uzun yillar sürse de (ortalama olarak 4 yil) hastalarin, toplumsal, mesleki islevsellikleri ve kisilerarasi uyumlari önemli ölçüde düzeltilebilmekte ve yasadiklari sikintilar azaltilabilmektedir.
Hasta yakinlarinin karsilasabilecekleri sorunlar
Kisilik bozuklugu vakalari kendi sikintilari kadar birlikte yasadiklari kisiler için de ciddi bir sikinti ve stres kaynagidirlar. Üstelik hasta olarak görülmediklerinden çevreleri tarafindan bilerek ve insanlari üzmek amaciyla böyle davrandiklari düsünülür. Kendiliginden tedaviye gelen bir çok hastanin ailesi uzun ve masrafli olabilecegini düsündüklerinden ya da zaten kisinin bir sorunu oldugunu kabul etmediklerinden tedaviyi engelleyici tutumlar alabilmektedirler.
