Insanlar yüzyillardir su altina sadece zevk veya merak için degil, inci, mercan, sünger gibi seyleri çikarip, geçimlerini saglamak için de dalmislardir. Deniz seviyesinde hava basinci atmosferdir. Insan vücudunun solunum ve dolasim sistemi bu basinca ayarlidir. Ancak suyun içinde, derine gittikçe, her 10 metrede basinç 1 atmosfer daha artar.
30 metre derinlikte su basinci 3 atmosferdir, yani bu derinlikte vücudumuzun her santimetrekaresine suyun yaptigi basinç, yüzeye oranla üç mislidir. Hiçbir gereç kullanmadan, 30 metre derinlige inildiginde, akciger kapasitesi dörtte birine düser, kan basinci artar, vücut isisi düstügünden kalbin atis hizi artar, bilinç bulanikligi baslar. Bu nedenle yardimci gereç kullanmadan 30 metrenin altina inmek tehlikelidir. Ancak tüple dalisin da kendine özgü sorunlari vardir. Derinde dis basincin yüksek olmasindan dolayi tüpten solunan havanin içindeki oksijen, azot gibi gazlar, dokulara daha küçülmüs bir hacimle dagilirlar. Eger su yüzeyine süratle çikilirsa, basincin azalmasiyla bu gazlar da süratle genlesir.
Oksijen dokularda kullanildigindan sorun yaratmaz, ama özellikle azot gazi damarlarda süratle genleserek, damar tikanikligi, akciger yirtilmasi ve hatta felç gibi önemli vücut hasarlarina yol açar. Bu sekilde vurgun yiyenler, süratle basinç odalarina alinirlar. Burada tekrar vurgun yedigi derinlikteki basinç verilir ve dengeli olarak azaltilir. Bir baska önlem de vurgun yiyeni, ayni derinlige tekrar indirmektir.
Vurgun yememek için yüzeye yavas çikmali, hatta belirli derinliklerde beklenmelidir. Ideal çikis hizi dakikada 20 metre olup, pratikte egitmenler bunu dalgiç adaylarina 'yüzeye gelen en küçük bir hava kabarcigindan daha hizli çikma' seklinde ögretirler.
