Sellülit:
Deri, deri alti dokusunun yüzeyel yayilan eritematöz enfeksiyonudur. En sik rastlanilan tipi erizipeldir. Erizipelde etken A grubu hemolitik streptokoklardir. (Strep. pyogenes) Invazyonun derecesi, mikroorganizmanin salgiladigi streptokinaz ve hiyalüronidaz enzimlerine baglidir. Strepkokal sellülitin tedavisinde parenteral benzil penisilinler kullanilmalidir.
Lenfanjit:
Etken yine strep.lardir ve sellülitin daha ilerlemis halidir. Periferdeki septik bir alandan lenfatik drenaj boyunca kirmizi çizgiler seklinde görülür. Bölgeyi drene eden lenf bezleri büyür ve süpüre olabilir. Etkilenen ekstremite yüksekte tutulur ve uygun antibiyotik tedavisi baslanir.
Abse:
Bag dokusunun nekrozuna ikincil süpüre materyelin lokalize kolleksiyonudur. Nekrotik doku ve akut inflamatuar hücreleri içeren pürülan materyal erken dönemde pyojenik bir fibrin membran ile, daha sonra da kronik dönemde, özellikle de antibiyotik etkisi altinda fibröz doku ile sinirlandirilir. Pyojenik mikroorganizmalar özellikle de steph aureus abseye neden olur.
Absenin en iyi tedavisi yeterli insizyon ile drenaj ve tüm lokülasyonlarin açilmasi, abse yataginin da kürete edilmesidir. Dren ve antibiyotiklerin kullanimi ise tartismalidir.
Bakteriyemi ve Septisemi:
Bakteriyemi, dolasimda canli bakteri bulunmasidir. Septisemi ise, bakteriyeminin daha siddetli klinik belirti veren seklidir ve kendisini titreme, halsizlik, ates, toksik tablo ve hipotansiyon ile belli eder.
